Dinsdagavond komt Klaas van der Vloed aan boord. Met Klaas heb ik bijna 25 jaar met "Hestia" gevaren, we kennen mekaar dus goed. Het kostte de taxichauffeur moeite om de haven waar ik lig te vinden. Althans hij reed direct naar de goede haven, Alcantara, maar de bewaking bij de slagboom kende "Morning Glory" niet en van Jet Key had hij al helemaal niet gehoord, dus nee u bent verkeerd. Nadat Klaas, een uur had rondgereden en alle drie de jachthavens had gezien en wij vier maal hadden getelefoneerd kwam hij toch bij mij terecht. Hartelijk welkom Klaas. Ik had inmiddels allang het fornuis uitgezet, de kip was al uren klaar om gegeten te worden. Het werd tijd voor een goed glas en een lekker hapje. Op naar de Mexicaan, 50 meter bij de haven vandaan.
De volgende dag na nog een paar boodschappen, trossen los en de Taag op. Wederom onder de imposante brug door. Intussen weet ik dat de brug een kopie is van de Golden Gate, dezelfde architect, het zelfde constructiebedrijf. Of hij ook evenlang is weet ik niet. Met een lekker windje in de rug op weg naar de Algarve. In een paar etappes varen we naar Albufeira. Een zonnig vakantieoord aan de Zuid kust van Portugal. Op zaterdagochtend vroeg aangekomen. En wederom kruisen we het pad van Frans en Marieke Eelkman Rooda, die daar een week zijn met kinderen en kleinkinderen om hun 40 jarig huwelijk te vieren. We drinken een kop koffie aan de haven. Bijzonder om hen drie keer te hebben gezien de afgelopen maanden in Spanje en Portugal.
Klaas en ik doen nog wat klussen aan boord en ik bel met Sam Seyfert, één van de mensen met wie ik zaken deed in Angola. Hij woont in Portugal en had in de gaten gekregen, dat ik zijn kant op kwam. Niet dat we mekaar nu zo heel goed kennen, maar ik vond het leuk hem weer eens te ontmoeten. Ik had hem al met een lastige vraag opgezadeld, namelijk of hij een plaats wist waar ik mijn gasfles kon laten vullen met propaan. Dus Sam komt langs en rijdt met mij een flink eind naar een benzine/ lpg station. In Nederland mag dit niet, maar in Portugal is het geen enkel probleem, de lege tank wordt gevuld met 11 kg lpg. We kopen nog wat kabels en stekkers en Klaas doet ondertussen wat andere boodschappen. Omdat we niet alles konden krijgen, kwam Sam de volgende dag nog terug om de ontbrekende dingen te overhandigen. Dat was ontzettend fijn, want je weet de weg niet en je hebt geen vervoer. Dank nogmaals Sam.
We klussen er ook nog vrolijk op los. De nog steeds wat lekkende watermaker filters en hun aansluitingen worden opnieuw van gastape voorzien. We zetten de kabel van de hydrogen beter vast aan de stekker. Het lijkt er nu eindelijk op dat hij de juiste led signalen geeft, zodat ik weet of en hoeveel ampère hij laadt. Ook hebben de de regulateur van de zonnepanelen onder mijn kooi vandaan gehaald. Die waren net als de regulateur van de hydrogen, de watergenerator onzichtbaar gemonteerd. Geheel niet handig, want ze moet aan de ledsignalen zien of we laden. Dit had tot gevolg dat we de hele stroom voorziening moesten uitschakelen, dus alle accukabels los. Hoofdschakelaar uit. Ondanks dat was het een geweldige vonkenregen. Niet fijn. Dus de helpdesk in NL gebeld, in de persoon van Jan Derks. Gelukkig was hij thuis en met zijn advies kwam het toch nog voor elkaar, zij het pas de volgende dag. Het was inmiddels donker en omdat we geen stroom hadden zaten we in het donker. Het was geen klus om bij het licht van een zaklantaarn te doen. Ook konden we niet koken, dus maar naar de wal om daar te eten. Klaas kon ook niet in zijn kooi slapen omdat daar de hele zaak open lag. Kortom het was weer een grote werkplaats aan boord. De volgende ochtend alles weer aangesloten en de boel weer voor de zoveelste keer opgeruimd. Ik realiseer me dat dit wel wat veel technische informatie is, maar dan heb je een idee hoeveel we moeten klussen om alles gaande te houden. In die zin ben ik nog steeds de Klusvrouw, alleen de klant is voortdurend dezelfde.
We monteren de ventilatoren, want het is al behoorlijk warm. Ik ben erg blij met mijn 12 volt ventilatoren. Ik heb er 4. Vooral die in het kombuis is zeer welkom. We hebben weer even koffiepauze aan de wal en op de trap naar de kade lopen we een man tegen het lijf die me bekend voorkomt. Ik spreek hem aan, hij weet nog wie ik ben. We lagen van de winter met onze schepen in dezelfde loods in Zaandam en hebben mekaar daar ook een aantal keren gesproken. Cees van Nes haalt zijn vrouw en we drinken gevieren koffie. Heel gezellig. Zij blijven de winter in de Algarve liggen en willen om de zoveel tijd een paar weken komen om lekker in de zon te varen. Ze hebben een auto gehuurd en ze bieden aan dat ze met ons wel naar de supermarkt willen rijden om nog wat meer boodschappen te halen. 's Avonds drinken we nog een glas wijn bij hen aan boord en wisselen mailadres en telefoonnummers uit. Ook heb ik nog even contact met Jeroen Thijssen en Anneke de Vreeze, die in Portimao liggen. Helaas lukt het niet om mekaar te treffen. Het lijkt wel of ik overal mensen ken. Ook havenmeester Paul uit Muiden meldt zich, hij heeft eindelijk vakantie en komt ook naar de Algarve, hij wilde ook even langs komen, maar toen waren we al weg.
De volgende dag vertrekken we naar Porto Santo. Het zou niet veel waaien, maar als we wat Oostelijk aan zouden houden, dan zou het langzaam maar zeker wel lukken. Het weersysteem wat gebruikelijk is brengt Noorden wind, maar soms is het wel eens even anders en dan komt de wind uit het Zuiden. Het alternatief was een week wachten tot de wind weer uit het Noorden zou waaien, daar hadden we geen zin in. Dus vertrokken met weinig wind en de motor een beetje bij.
We moesten de shippinglane die loopt van de Zuid West punt van Portugal, Cabo Vicente naar de Straat van Gibraltar oversteken. Ik vond het er nog veel drukker dan de oversteek van het Kanaal. Het was echt een puzzel. En wat zijn we dan blij met de AIS, die je vertelt of je er veilig voorlangs kan of dat je beter achter de olietanker langs kunt varen. Ik vind de vergelijking van het oversteken van een zesbaansweg waar de auto's 120 km mogen rijden op een driewieler, altijd wel aangeven hoe het voelt. En dan eerst de Westgaande baan oversteken, dan even rust in de middenberm en vervolgens moet je de Oostgaande baan oversteken. Kortom je bent blij als je er doorheen bent. Het waaide nog steeds amper. En zo bleef het. We hebben totaal 160 liter diesel aan boord. 80 liter in de tank en dan nog eens 80 liter verdeeld over 4 jerrycans. Je kan dan ongeveer wel uitrekenen hoever je daar mee komt. Nee niet naar Porto Santo, nog los van het feit dat je meer dan genoeg krijgt van de motor en het lawaai.
Het moment kwam om weer eens een gribfile op te halen, dat is een wind kaart, waar windrichting en snelheid op staat. Ik doe dat via de SSB, de single side band radio, het voert een beetje ver om dat uit te leggen. Maar via de korte golf krijg je dan weer- en windkaarten binnen. Maar de SSB liet ons in de steek. Hij tijdens de reparatie in Sada los geweest en sindsdien…….
Enorm vervelend natuurlijk. Heb ik zo'n mooi apparaat van een grote groep vrienden voor mijn 60ste verjaardag gekregen, hapert hij. Tja goede raad is duur. Nu heb ik ook een satelliet telefoon. Dus laat ik die dan maar eens gebruiken. Heb Cees van Nes een sms gestuurd met onze positie en gevraagd naar een windverwachting. Het was donderdag, zijn antwoord kwam na een paar uur, wind komt pas uit het Noorden vanaf dinsdag of woensdag en vanaf zaterdag krijgen jullie Zuiden wind 20/25 knopen. Na enig overleg en geloer op de kaarten besloten om het roer om te gooien en naar Marokko te varen. Dat was ook altijd nog zo'n 175 mijl, maar als het niet zou gaan waaien, zouden we dat met de diesel kunnen halen. Zo gezegd, zo gedaan.
Op naar Casablanca, volgens de Pilot, het handboek voor kustplaatsen en hun aanloop, zou rond 2006 de jachthaven met 300 plaatsen zo ongeveer wel klaar moeten zijn. Ik dacht dan zal het in 2015 zeker klaar zijn. Zaterdagochtend vroeg lopen we Casablanca binnen. Een grote haven met veel vrachtschepen, een groot passagiersterminal en in de hoek waar de jachthaven op de kaart stond was het een grote verzameling van vissersbootjes. Het stonk er naar vis uiteraard, naar vieze chemische luchten en het water was ontzettend vies. Er dreven allerlei ondefinieerbare dingen in. Bah. Omgekeerd en opeens zagen we een begin van een jachthaven in aanbouw, er lagen wat steigers, maar er lag geen schip. Wij er toch maar heen. Vastgemaakt, we dachten eerst maar eens een paar uur slapen, dan zien we wel verder. We waren wel gaar, want inmiddels had de stuurautomaat het begeven, dus we moesten met het handje sturen en omdat het niet waaide deed de windvaan stuurinrichting het ook niet.
We lagen 5 minuten vast of er komt ten bootje langszij politie of we ons wilden melden op marifoon kanaal 12. Dat deed ik en de mededeling was "u mag de haven niet in, wilt u onmiddellijk de haven verlaten". U moet 12 mijl naar het Noorden varen daar is een jachthaven in Mohammedia. Ik vroeg nog voorzichtig of we niet……..., nee geen sprake van u verlaat nu de haven. Daar gingen we, de ochtend mist in naar het Noorden. 2 Uur later legden we aan in een kleine jachthaven met 2 steigers waar voornamelijk grote snelle motorboten liggen met een flybridge en heel veel hengels. Er liggen zo'n 12 jachten. Deels van lokalen, deels bezoekers zoals wij. Verder liggen er voor anker heel veel kleine houten vissersbootjes.
Binnen 10 minuten stond er een politieman naast ons met de mededeling dat we niet van boord mochten en moesten wachten op de beambte die ons zou inklaren. Wanneer hij zou komen? vandaag. Eerst maar even slapen, we merken dan wel als die man aan dek klopt. Dat gebeurde pas 's middags om 16.00 uur. (Morgen verder.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten