Piet-Heijn is inmiddels na gebruik van diverse soorten vervoermiddelen weer thuis. Wij hebben nog een paar dagen in Ribadeo doorgebracht met allerhande klussen aan boord. Het zout afspoelen, de was doen. Vervelend werk met 1 werkende wasmachine en 1 droger en allerlei mensen om je heen die ook afwachten en toeslaan als er iemand met een gevulde tas of zak het havenkantoor verlaat en je dan net voor blijken te zijn bij de wasmachine. Ben je dan eindelijk aan de beurt, blijkt er geen instructie te hangen aan de muur. Dus op de gok een programma gekozen, is de was na 1 uur en 40 minuten wel schoon, maar niet gecentrifugeerd. Dus nieuwe munt nodig, blijkt het net siestatijd te zijn, dus havenmeester weg tot 17.00 uur geen munt te bemachtigen. Zo kan je dus de "hele dag" bezig zijn met de was.
Zit de was in de machine, kan je in de tussentijd internetten, het signaal is alleen te ontvangen vlak voor of in het havenkantoor, zeker niet aan boord. Helaas.
Intussen ook Ribadeo verkent, een klein, vriendelijk stadje, op een paar verdwaalde Franse, Duitse en een Nederlandse zeilers geen toerist te bekennen. Je treft er winkels aan met etalages, die bij ons na de zestiger jaren niet meer te zien waren. Toch leuk om te zien. Je vindt er ook nog wel eens iets, dat bij ons allang niet meer te krijgen is, maar wel erg handig. Hoe de detailhandel er van kan bestaan is ons een raadsel. Ze zijn wel creatief in het combineren van het assortiment. De bloemenwinkel heeft ook een hoekje groenten en fruit, wij vermoeden dat het uit de eigen tuin komt.
De kousen- en band winkel bestaat hier nog, zo ook de corsetterie winkel.
Overal zijn er gezellige kroegjes en restaurantjes en terrasjes, altijd druk bevolkt. En even "Hollands" café solo 0,80 cent, soms 1,10 en erg lekker. Het brood smaakt naar niks en bruin brood bestaat hier niet. De vruchten, perzikken, sinaasappelen, meloen zijn heerlijk, sappig en vol van smaak.
Na deze paar dagen van opdrogen en opruimen kwam er dan toch eindelijk het vakantiegevoel. Lekkere temperatuur, andere taal om je heen, het helpt allemaal mee aan dat gevoel. We willen verder. Bovendien is het contact met de verzekering van mij, maar zeker ook van uit Engeland priotiteit nummer één. Inmiddels het hull declaration form ingevuld en verstuurd, hoop ik. Weleens een pdf ingevuld met een ipad of macbook en zonder printer en scanner verstuurd met een ( haperende) mail?
Voor ons is duidelijk, dat we zonder een bezoek van een scheepsexpert en een bezoek aan een werf niet verder willen varen, althans geen grote stukken overzee. Bovendien zullen we naar een grote stad moeten, met zekerheid van een werf, la Coruna is het dichtste bij. Bovendien zijn er zeilvrienden uit Muiden ook onderweg naar la Coruna, toch leuk mekaar daar te treffen. Zo vertrekken we donderdagochtend vroeg het is zo'n 80 mijl varen, met een NNE wind, dat belooft een mooie zeildag te worden. Het is amper licht als we vertrekken en het waait nog niet erg, dus motor bij. We tuffen langs een landschap dat Saskia er uitvindt zien als de Vogezen, heuvelachtig, in de verre achtergrond bergachtig en hier en daar wat dorpjes. De zon komt op, de trui kan uit. Helaas zet de wind in de ochtend niet erg door en als hij dan uiteindelijk komt, hebben we hem min of meer tegen. Het blijft dus een motorzeil dagje. Tegen 19.00 uur lopen we la Coruna binnen, verwelkomd door Marieke en Frans Eelkman Rooda. Nadat we hebben afgemeerd, drinken we bij hen aan boord een glaasje en gaan daarna de stad in. De haven ligt heel dichtbij het stadscentrum. Er is een Middeleeuwse feestweek aan de gang, die behalve dat er wat ridders en wat boeren en boerinnen door de stad lopen zich kenmerkt, net als in NL, door rijen stalletjes met hapjes en drankjes, kruiden, lederwaren, oude ambachten etc etc. oh en niet te vergeten muziek, vooral groepjes muzikanten, die minstens één doedelzakspeler hebben. Ik vind die dingen niet om aan te horen. Ik dacht dat het Schots was, nou niks ervan.
We eten een heerlijke kipspies met een glas wijn en slenteren wat rond. Het is gezellig en erg druk. We sluiten de dag af met een ijsje.
Vrijdag zijn we met Frans en Marieke per trein naar Santiago de Compostella gegaan. Een belevenis. Een mooie oude stad met een hele grote keur aan mensen die allemaal op weg "naar de finish" zijn. Jong en oud, het merendeel sportief gekleed, met sportschoenen, slippers, stevige wandelschoenen en een enkeling heeft zoveel blaren, die kan geen schoenen meer verdragen en loopt op blote voeten de laatste meters.
Bij een kantoortje vlakbij de kathedraal moeten de wandelaars aan de camino hun stempelkaart inleveren en voor € 3,00 krijg je dan een gekalligrafeerde oorkonde met je naam en de startplaats. Vervolgens iedereen blij de lange rij trotserend, de kathedraal in. De kathedraal met veel pracht en praal moet je natuurlijk gezien hebben.
's Middags op de trapzittend bij de kathedraal heb ik contact met de mij toegewezen schade expert in Hamburg. Hij heeft mijn schadeformulier ontvangen en denkt dat er een expert moet komen kijken. Hij gaat er eentje zoeken die tijd heeft in Spanje en zal me maandag meer laten weten. Maandag krijg ik 's middags een contactpersoon die die ik moet bellen hij zit in Sevilla. Hij wil foto's zien van de schade en wil een eerste oordeel van iemand uit de buurt van la Coruna hebben. Die komt dinsdag langs, hij maakt met zijn iphone foto's en een video terwijl Saskia en ik aan de loszittende schotten moeten trekken. Ook de krakende vloerdelen worden gefilmd. Hij zal die sturen naar onze man in Sevilla, die 's avonds nog opbelt en zegt," dat hij impressed is dat wij helemaal uit Engeland zijn komen varen en Biskaye hebben overgestoken met het schip". Tja wat hij nou precies bedoelt weten we niet.
In ieder geval moeten we van hem naar Sada varen, om de hoek van la Coruna waar een haven is plus een werf, die hij goed kent en die prima werk levert. Dus wij er heen gevaren, woensdag 29 juli. De man die ons in la Coruna had bezocht komt langs met zijn vrouw, die Engels spreekt en vertelt dat hij morgen terugkomt met nog een andere man van de werf, dat ze dan rapport op zullen maken en naar Sevilla zullen mailen. Deze man kwam vanochtend aan boord, keek hier en daar wat bedenkelijk en zei dat hij dacht dat de betimmering er wel uit zal moeten om echt alles goed te kunnen bekijken. Het is uiteraard van belang om de langsverbanden en de schotten etc op scheurtjes of anderszins beschadigingen te bekijken. Tja we wachten maar af, we kunnen/ mogen niets voor de expert is geweest.
Expert uit Sevilla komt deze kant op, maar er komt nog een schade geval naar Sada en daar wil hij op wachten, begrijpelijk, maar wij balen er van. Hij komt maandag. We kunnen geen kant uit, Sada is nou niet de stad waar je langer dan 2 dagen wilt blijven, er is geen bal te doen. Nou ja je kan door de winkelstraat lopen, maar dat heb je na 2x ook echt wel gezien. Het winkel aanbod is klein, de manier van etaleren is net als in Ribadeo uit de 50tiger jaren, maar het ontroert ons wel. Wij zijn anders gewend en daarmee ook wel verwend.
Op een bevolking van een paar duizend man, treffen we hier aan: 6 slagerijtjes, 7 bakkertjes, 5 farmacie en dat binnen een straal van 800 meter. En ieder heeft zijn specialiteit en jullie begrijpen Saskia pikt het goede uit al deze winkeltjes. Maar verder is het wel oersaai. De enige stad in de buurt is La Coruna en daar zijn wel al geweest. Kortom ons humeur kreeg een kleine dip.
Nu wat anders, we zijn inmiddels een maand weg en krijgen allerlei gezellige mailtjes en reacties. Erg leuk. Saskia zet af en toe wat op facebook en ook dat geeft weer bemoedigende reacties. Graag willen we alle mensen die ik/we nog goedendag zouden zeggen voor vertrek en waar het niet meer van is gekomen zeggen dat het ons spijt, maar er was gewoon geen tijd meer voor. Hopelijk draagt dit blog een beetje bij tot het houden van contact.
Het valt ons op dat Spanjaarden over het algemeen kleiner zijn dan wij en wat ons erg ook erg verbaast is, dat ze amper een andere taal spreken. Geen Engels, geen Frans. Jong en oud, het maakt niet uit, het is maar een enkeling, die meestal gebrekkig iets anders spreekt.
En verder houden wij de moed er in door lekkere dingen te kopen en Sas doet niet anders dan heerlijk eten maken, gelardeerd met een enkel glaasje (wijn) maken we het toch goed. We tellen onze zegeningen. "Blij" dat het ons in Europa overkomt en niet in bijvoorbeeld Gambia.
Wordt vervolgd.
donderdag 30 juli 2015
maandag 20 juli 2015
Cowes
Dat opruimen van de diesel was geen pretje, behalve dat het onder vloer bedekt was met diesel, was dat natuurlijk ook het geval met alles wat onder de vloer ligt opgeslagen, van bierblikjes tot afwasmiddel, van blokjes voor de Cobb tot afbakbroodjes, gelukkig in plastic verpakt. Het was een vervelende klus, maar het is gedaan. De enige plaats waar ik niet goed bij kan komen is in het "gootsteenkastje" waar de afvoer van de gootsteen loopt, zijnde 2 slangen, maar waar ook de zoutwaterpompslang loopt en nog een afvoerslang van condenswater uit de ijskast en de afvoerslang van de douche etc. Deze ruimte wordt nu door Saskia Pernis genoemd, slangen ofwel oliepijpen en een doordringende diesel geur. Tja daar is niet veel aan te doen. Het zal tzt wel vervliegen.
Goed we zeilden heerlijk van Brighton naar Cowes. Leuk om hier weer eens te zijn. "Vroeger" was ik hier regelmatig vanwege wedstrijden met de Hestia, Cowes week en natuurlijk de Fastnet.
Het merkwaardige van zeilen is dat de zeilen het meestal goed doen, maar dat andere voorzieningen aan boord het begeven of in ieder geval kuren hebben. Ik ben al lang bezig met de voorbereidingen van deze zeilreis en heb de nodige dingen aangeschaft om het leven aan boord prettiger en/of comfortabeler te maken. Zo schafte ik vorig jaar een watermaker aan, het apparaat maakt van zeewater drinkwater, een windgenerator, een soort windmolen die windenergie omzet in energie die de accu vult, als ook een watergenerator. Aan de spiegel (achterkant van het schip) hangt een soort buitenboord motor, dus een staart met een propellor, die weer energie genereert uit de vaart van het schip. Allemaal reuze fijne dingen, die als ze goed werken, je volle accu's en lekker drinkwater opleveren en waarmee je dus onafhankelijk van de wal kan leven. Klinkt ideaal en dat is het ook, als je de kinderziektes hebt overwonnen. En dat is nog een heel gedoe. De watermaker gaf vorige zomer nogal wat problemen, maar die zijn overwonnen, dus water maakt hij. Echter van de week moest ik de filters vervangen, die worden vuil van het buiten water, dat er onder hoge druk doorheen wordt geperst. Ik zet er nieuwe filters in, draai de filterhuizen dicht, ontlucht de boel, en ga water maken, en ja hoor lekken de filters, niet erg, een geniepig beetje, maar het is zout water en dat wil je niet in je schip en zeker niet naast je kooi. Daar hangen de filters. Filters weer losgedraaid, rubber ringen gecontroleerd, filterhuizen extra vast aangedraaid, waterpomp aan en..... Weer druppels aan het filterhuis gvd. De leverancier gemaild, advies filters goed aandraaien, ja dat had ik natuurlijk al gedaan. Vandaag weer alles gedemonteerd, beetje vaseline op de rubberringen, vastgezet, watermaker aan, drup, drup. Ben toen maar aan de wijn gegaan, het was inmiddels 18.00 uur. Wat nu? Vraag of de volgende opstapper nieuwe rubber ringen meeneemt, misschien zit daar het probleem. Ik heb wel 112 reserve onderdelen bij me, maar gek genoeg geen extra ringen voor de waterfilters. De watermakerleverancier is met vakantie, dus ik mailde hem over de druppels. En ja hoor; "Jet het komt nooit voor, maar ik zal zorgen dat er bij je opstapper die naar Engeland komt nieuwe filtershuizen en ringen worden afgegeven". Leek me een fijn aanbod. En wederom ja hoor, wordt de verkeerde maat filterhuizen afgeleverd. Dus nu hangt er een plastic zak met een handdoek erin onder de filters om de druppels op te vangen. Niet ideaal, maar het werkt wel. Het water is overigens heerlijk dat uit de watermaker komt. Voor de geinteresseerden, het is een Schenker. Ik heb de kleinste, die ongeveer 27 liter water per uur maakt.
Om nog even op de apparaten verder te gaan. Ik heb ook een hydrogen, een watergenerator. Een zeer ingenieuse Franse vinding. Ook met hem wat probleempjes, ik noem het maar aanloopperikelen. Gebeld met degene die hem had geinstalleerd, hielp niet echt, gebeld met de firma die ze maakt in La Rochelle, die zeer adequaat advies gaf. Kijkt u naar de regulateur en als hij blauw licht geeft is het dit en als hij 2x rood knippert is het dat. Laat die regulateur nu onder mijn kooi zijn gemonteerd. Ik heb geen doorzichtige matras dus tja wat nu?? Ook bleek dat de regulateur verticaal moet zijn gemonteerd en frisse lucht moet hebben ivm koeling. Hij lag dus horizontaal onder de vloer waar mijn matras op ligt. Dus in Cowes een monteur gezocht, die de regulateur heeft verplaatst, nieuwe kabels etc etc. 6 uur bezig geweest!! Moet nog een (mail) gesprek voeren met mijn installateur in NL!! Ondertussen waaide het nogal hard uit het westen, de kant die we opwillen, dus dat kwam goed uit.
Cowes verlaten op weg naar Weymouth, met mooi weer en lekker windje in de rug op weg. In Weymouth aangekomen blijkt daar het weekend een van de grootste fish and food festivals van Engeland plaats te vinden. We blijven dus 2 dagen liggen en intussen is Piet Heijn van Mechelen onderweg naar ons om mee naar Spanje te varen. Het is druk aan de kade in Weymouth, we liggen 6 dik. Wij zijn de 2e voor de wal, niet helemaal ideaal met al die mensen die voortdurend over dek lopen maar het is niet anders. Bovendien gaan de buitenste buren vroeg weg ivm het tij. We gaan wat lopen over de kade en doen wat boodschappen, teruggekomen is er allerlei consternatie in onze rij en blijkt een dive boot tegen het buitenste schip te zijn gevaren, omdat zijn "achteruit" weigerde. De klap is nogal hard geweest met veel lawaai en gekraak. Bij het binnenste schip kwamen de kastjes naar binnen zetten. Wij natuurlijk meteen kijken of wij schade hadden, op het eerste gezicht is er niets te zien, misschien wat verfschade en vrij platte stootkussens. Het buitenste schip had flinke schade. De havenautoriteiten erbij evenals de schipper van de diveboot. Gegevens werden uitgewisseld, voor het geval later toch zou blijken dat iemand schade zou hebben.
Wij vertrekken de volgende ochtend richting Spanje, ons verheugend op tapas in de zon, maar we moeten er nog wel wat voor doen. SW tegen natuurlijk. Het waaide flink en zowel Sas als Piet Heijn waren in meer of mindere mate zeegammel. Het was een natte boel. We kruisten onder de Engelse kust door en waren inmiddels ter hoogte van Eddystone Rock toen ik een scheurtje in de fok zag. Tja wat nu gedaan, repareren aan boord was geen optie, doorvaren eigenlijk ook niet met nog 500 mijl te gaan, dus roer om richting Plymouth op naar de zeilmaker. Een verademing om even met ruime wind te varen. Paar uur later afgemeerd in Queen Ann's Battery en direct naar de zeilmaker. Het was bijna sluitingstijd, dus first thing in the morning zou hij het repareren. Hetgeen geschiedde. Vervolgens heeft hij ook een paar nieuwe ogen gestanst in de slingerzeiltjes, zodat we die wat strakker aan konden trekken. Inmiddels had ik contact gehad met Franse bedrijf van de hydrogen over het niet goed functioneren van de Watt and Sea. Omdat ik inmiddels de lichtjes kan zien op de regulateur had ik begrepen dat hij niet goed laadt. Grrrr. Bovendien maakt hij aldoor een donker grommend geluid, wat zeer storend is. Het beste leek om de hydrogen op te sturen naar La Rochelle, voor een controle van dat ding. Aldus geschiedde. Afwachten wat we daarover horen.
Weer op weg. We gingen rond middernacht weg, mede omdat er een enorme depressie aan kwam die veel wind zou brengen. Het weer aan de Franse kant zag er veel beter uit. We zeilen de baai uit op weg naar Eddystone rock, een flinke paal die je van verre kunt zien, totdat we ineens in de potdichte mist zitten. We zitten op 0,8 mijl van Eddystone, we zien hem niet, we horen de mist hoorn alleen. In eens doemt er een groen toplicht op, het moet een zeilschip zijn zonder ais want we zagen hem niet. Schijnwerper op ons zeil, op hem gericht geen sjoege. Hij komt wel erg dichtbij, we gijpen en draaien van hem weg. Ik haal nu maar het seinpistool met witte kogels aan dek. Het blijft amper waaien die nacht met af en toe gebieden met dikke mist. Het leek me beter om Bretagne aan te lopen om in ieder geval met volle dieseltank en jerrycans Biscaye over te steken. We lopen 's avonds in de mist L'Aber Wrach aan. Een leuk haventje een stukje de rivier op. We tanken, slapen en vertrekken de volgende dag met verse croissants en 2 baguettes. We varen ten Noorden van Quessant langs en buigen dan maar naar het Zuiden af. Het waait en wel en iets minder maar met een vaste windrichting uit het SW, dat is jammer. Het wordt een pittige tocht van een paar dagen die niet eindigt zoals we wilden in La Coruna, maar in Ribadeo. De laatste 24 uur ging het steeds harder waaien uit……het SW het was niet erg leuk meer, dus roer wat om, 2e rif in het grootzeil, fok ingerold en iets minder oncomfortabel op ons nieuwe doel af.
Intussen is wel duidelijk dat we schade hebben opgelopen in Weymouth. De kaartentafel kraakte altijd al een beetje bij een bepaalde koers maar nu kraakte het heel erg aan de andere kant bij het kombuis, het is niet om aan te horen. Ook voorin kraakt het en er staat een paneel onder enorme spanning. De matras voorin bleek nat. En de kaarten die tegen de sb"wand" achter een elastiek staan, verdwenen in eens naar beneden. Ik op zoek naar de kaarten, blijkt het plank en de rugleuning los te zijn gekomen van hun bevestiging!! Een lang verhaal kort, ik heb het gevoel dat bij ons ook de boel zo's dreun heeft gehad dat de betimmering voor een deel is losgebroken. Eén ding is zeker, het gekraak is niet om aan te horen.
Zondagochtend aangekomen in Ribadeo, mooie riviermonding met aardig dorp en haventje. Na aankomst direct op weg naar een ontbijt aan de wal. De tegels in de wc van het clubgebouw lijken wel scheef te hangen volgens Sas, die staat te zwaaien op haar benen. Wij hebben allemaal een beetje last van het omgekeerde nu we aan wal staan. Grappig gevoel. Heerlijk ontbeten in de zon, het is hier lekker warm. Gedouched, zout afgespoeld en een beetje rondgehangen aan boord en later in het stadje. Het is een drukte van belang op de rivier van pontjes, zeilbootjes die lijken op felouka's uit Egypte met een Latijns tuig en vele kleine vissers bootjes. Weer gegeten aan de wal en genoten van het dorpsplein met flanerende mensen.
Piet Heijn moest vandaag, maandag, alweer naar huis. We zoeken met 2 ipads en 3 iphones uit hoe hij van hier naar een vliegveld kon komen. Voorwaarden: een redelijke prijs en een duur van max 10 uur. Dat bleek geen sinecure. Uiteindelijk is hij vanochtend zonder een vliegticket te hebben gereserveerd met een bus die na 2.5 uur "ergens" kwam vanwaar hij dan met een taxi nog een stukje moest rijden naar een vliegveld, daar aangekomen meldde hij ons zojuist dat hij op het verkeerde vliegveld was en dat hij via Madrid wellicht vanavond om 23.00 uur in A'dam zou landen. Gelukkig is PH een zeer opgeruimde en optimistische man, dus hij zou het wel zien. We horen het nog wel. En deze dag begon al te laat, want hij had om 09.30 volgens het lokale advies in de bus moeten zitten en we werden pas om 09.00 uur wakker. Uiteindelijk zat hij om 11.00 uur in de bus.
Inmiddels gemaild met de havenautoriteiten in Weymouth die contact zal leggen met de schipper van de dive boat en met mijn eigen verzekeringsmaatschappij. We wachten nu af op de dingen die komen gaan. Eén ding is zeker, er moet door een deskundige zeer grondig naar worden gekeken, want zo ga ik geen lange afstanden op een klotsende zee varen.
Ik weet inmiddels dat het blog met horten en stoten zal worden "gevuld". We zijn duidelijk verwend in NL met overal internet. Dat was in Engeland al niet het geval, en hier is dat ook zo. Iedereen zit hier op een muurtje bij het havenkantoor te mailen etc. Lekker werk met een glimmend scherm.
Met andere woorden wordt vervolgd.
Goed we zeilden heerlijk van Brighton naar Cowes. Leuk om hier weer eens te zijn. "Vroeger" was ik hier regelmatig vanwege wedstrijden met de Hestia, Cowes week en natuurlijk de Fastnet.
Het merkwaardige van zeilen is dat de zeilen het meestal goed doen, maar dat andere voorzieningen aan boord het begeven of in ieder geval kuren hebben. Ik ben al lang bezig met de voorbereidingen van deze zeilreis en heb de nodige dingen aangeschaft om het leven aan boord prettiger en/of comfortabeler te maken. Zo schafte ik vorig jaar een watermaker aan, het apparaat maakt van zeewater drinkwater, een windgenerator, een soort windmolen die windenergie omzet in energie die de accu vult, als ook een watergenerator. Aan de spiegel (achterkant van het schip) hangt een soort buitenboord motor, dus een staart met een propellor, die weer energie genereert uit de vaart van het schip. Allemaal reuze fijne dingen, die als ze goed werken, je volle accu's en lekker drinkwater opleveren en waarmee je dus onafhankelijk van de wal kan leven. Klinkt ideaal en dat is het ook, als je de kinderziektes hebt overwonnen. En dat is nog een heel gedoe. De watermaker gaf vorige zomer nogal wat problemen, maar die zijn overwonnen, dus water maakt hij. Echter van de week moest ik de filters vervangen, die worden vuil van het buiten water, dat er onder hoge druk doorheen wordt geperst. Ik zet er nieuwe filters in, draai de filterhuizen dicht, ontlucht de boel, en ga water maken, en ja hoor lekken de filters, niet erg, een geniepig beetje, maar het is zout water en dat wil je niet in je schip en zeker niet naast je kooi. Daar hangen de filters. Filters weer losgedraaid, rubber ringen gecontroleerd, filterhuizen extra vast aangedraaid, waterpomp aan en..... Weer druppels aan het filterhuis gvd. De leverancier gemaild, advies filters goed aandraaien, ja dat had ik natuurlijk al gedaan. Vandaag weer alles gedemonteerd, beetje vaseline op de rubberringen, vastgezet, watermaker aan, drup, drup. Ben toen maar aan de wijn gegaan, het was inmiddels 18.00 uur. Wat nu? Vraag of de volgende opstapper nieuwe rubber ringen meeneemt, misschien zit daar het probleem. Ik heb wel 112 reserve onderdelen bij me, maar gek genoeg geen extra ringen voor de waterfilters. De watermakerleverancier is met vakantie, dus ik mailde hem over de druppels. En ja hoor; "Jet het komt nooit voor, maar ik zal zorgen dat er bij je opstapper die naar Engeland komt nieuwe filtershuizen en ringen worden afgegeven". Leek me een fijn aanbod. En wederom ja hoor, wordt de verkeerde maat filterhuizen afgeleverd. Dus nu hangt er een plastic zak met een handdoek erin onder de filters om de druppels op te vangen. Niet ideaal, maar het werkt wel. Het water is overigens heerlijk dat uit de watermaker komt. Voor de geinteresseerden, het is een Schenker. Ik heb de kleinste, die ongeveer 27 liter water per uur maakt.
Om nog even op de apparaten verder te gaan. Ik heb ook een hydrogen, een watergenerator. Een zeer ingenieuse Franse vinding. Ook met hem wat probleempjes, ik noem het maar aanloopperikelen. Gebeld met degene die hem had geinstalleerd, hielp niet echt, gebeld met de firma die ze maakt in La Rochelle, die zeer adequaat advies gaf. Kijkt u naar de regulateur en als hij blauw licht geeft is het dit en als hij 2x rood knippert is het dat. Laat die regulateur nu onder mijn kooi zijn gemonteerd. Ik heb geen doorzichtige matras dus tja wat nu?? Ook bleek dat de regulateur verticaal moet zijn gemonteerd en frisse lucht moet hebben ivm koeling. Hij lag dus horizontaal onder de vloer waar mijn matras op ligt. Dus in Cowes een monteur gezocht, die de regulateur heeft verplaatst, nieuwe kabels etc etc. 6 uur bezig geweest!! Moet nog een (mail) gesprek voeren met mijn installateur in NL!! Ondertussen waaide het nogal hard uit het westen, de kant die we opwillen, dus dat kwam goed uit.
Cowes verlaten op weg naar Weymouth, met mooi weer en lekker windje in de rug op weg. In Weymouth aangekomen blijkt daar het weekend een van de grootste fish and food festivals van Engeland plaats te vinden. We blijven dus 2 dagen liggen en intussen is Piet Heijn van Mechelen onderweg naar ons om mee naar Spanje te varen. Het is druk aan de kade in Weymouth, we liggen 6 dik. Wij zijn de 2e voor de wal, niet helemaal ideaal met al die mensen die voortdurend over dek lopen maar het is niet anders. Bovendien gaan de buitenste buren vroeg weg ivm het tij. We gaan wat lopen over de kade en doen wat boodschappen, teruggekomen is er allerlei consternatie in onze rij en blijkt een dive boot tegen het buitenste schip te zijn gevaren, omdat zijn "achteruit" weigerde. De klap is nogal hard geweest met veel lawaai en gekraak. Bij het binnenste schip kwamen de kastjes naar binnen zetten. Wij natuurlijk meteen kijken of wij schade hadden, op het eerste gezicht is er niets te zien, misschien wat verfschade en vrij platte stootkussens. Het buitenste schip had flinke schade. De havenautoriteiten erbij evenals de schipper van de diveboot. Gegevens werden uitgewisseld, voor het geval later toch zou blijken dat iemand schade zou hebben.
Wij vertrekken de volgende ochtend richting Spanje, ons verheugend op tapas in de zon, maar we moeten er nog wel wat voor doen. SW tegen natuurlijk. Het waaide flink en zowel Sas als Piet Heijn waren in meer of mindere mate zeegammel. Het was een natte boel. We kruisten onder de Engelse kust door en waren inmiddels ter hoogte van Eddystone Rock toen ik een scheurtje in de fok zag. Tja wat nu gedaan, repareren aan boord was geen optie, doorvaren eigenlijk ook niet met nog 500 mijl te gaan, dus roer om richting Plymouth op naar de zeilmaker. Een verademing om even met ruime wind te varen. Paar uur later afgemeerd in Queen Ann's Battery en direct naar de zeilmaker. Het was bijna sluitingstijd, dus first thing in the morning zou hij het repareren. Hetgeen geschiedde. Vervolgens heeft hij ook een paar nieuwe ogen gestanst in de slingerzeiltjes, zodat we die wat strakker aan konden trekken. Inmiddels had ik contact gehad met Franse bedrijf van de hydrogen over het niet goed functioneren van de Watt and Sea. Omdat ik inmiddels de lichtjes kan zien op de regulateur had ik begrepen dat hij niet goed laadt. Grrrr. Bovendien maakt hij aldoor een donker grommend geluid, wat zeer storend is. Het beste leek om de hydrogen op te sturen naar La Rochelle, voor een controle van dat ding. Aldus geschiedde. Afwachten wat we daarover horen.
Weer op weg. We gingen rond middernacht weg, mede omdat er een enorme depressie aan kwam die veel wind zou brengen. Het weer aan de Franse kant zag er veel beter uit. We zeilen de baai uit op weg naar Eddystone rock, een flinke paal die je van verre kunt zien, totdat we ineens in de potdichte mist zitten. We zitten op 0,8 mijl van Eddystone, we zien hem niet, we horen de mist hoorn alleen. In eens doemt er een groen toplicht op, het moet een zeilschip zijn zonder ais want we zagen hem niet. Schijnwerper op ons zeil, op hem gericht geen sjoege. Hij komt wel erg dichtbij, we gijpen en draaien van hem weg. Ik haal nu maar het seinpistool met witte kogels aan dek. Het blijft amper waaien die nacht met af en toe gebieden met dikke mist. Het leek me beter om Bretagne aan te lopen om in ieder geval met volle dieseltank en jerrycans Biscaye over te steken. We lopen 's avonds in de mist L'Aber Wrach aan. Een leuk haventje een stukje de rivier op. We tanken, slapen en vertrekken de volgende dag met verse croissants en 2 baguettes. We varen ten Noorden van Quessant langs en buigen dan maar naar het Zuiden af. Het waait en wel en iets minder maar met een vaste windrichting uit het SW, dat is jammer. Het wordt een pittige tocht van een paar dagen die niet eindigt zoals we wilden in La Coruna, maar in Ribadeo. De laatste 24 uur ging het steeds harder waaien uit……het SW het was niet erg leuk meer, dus roer wat om, 2e rif in het grootzeil, fok ingerold en iets minder oncomfortabel op ons nieuwe doel af.
Intussen is wel duidelijk dat we schade hebben opgelopen in Weymouth. De kaartentafel kraakte altijd al een beetje bij een bepaalde koers maar nu kraakte het heel erg aan de andere kant bij het kombuis, het is niet om aan te horen. Ook voorin kraakt het en er staat een paneel onder enorme spanning. De matras voorin bleek nat. En de kaarten die tegen de sb"wand" achter een elastiek staan, verdwenen in eens naar beneden. Ik op zoek naar de kaarten, blijkt het plank en de rugleuning los te zijn gekomen van hun bevestiging!! Een lang verhaal kort, ik heb het gevoel dat bij ons ook de boel zo's dreun heeft gehad dat de betimmering voor een deel is losgebroken. Eén ding is zeker, het gekraak is niet om aan te horen.
Zondagochtend aangekomen in Ribadeo, mooie riviermonding met aardig dorp en haventje. Na aankomst direct op weg naar een ontbijt aan de wal. De tegels in de wc van het clubgebouw lijken wel scheef te hangen volgens Sas, die staat te zwaaien op haar benen. Wij hebben allemaal een beetje last van het omgekeerde nu we aan wal staan. Grappig gevoel. Heerlijk ontbeten in de zon, het is hier lekker warm. Gedouched, zout afgespoeld en een beetje rondgehangen aan boord en later in het stadje. Het is een drukte van belang op de rivier van pontjes, zeilbootjes die lijken op felouka's uit Egypte met een Latijns tuig en vele kleine vissers bootjes. Weer gegeten aan de wal en genoten van het dorpsplein met flanerende mensen.
Piet Heijn moest vandaag, maandag, alweer naar huis. We zoeken met 2 ipads en 3 iphones uit hoe hij van hier naar een vliegveld kon komen. Voorwaarden: een redelijke prijs en een duur van max 10 uur. Dat bleek geen sinecure. Uiteindelijk is hij vanochtend zonder een vliegticket te hebben gereserveerd met een bus die na 2.5 uur "ergens" kwam vanwaar hij dan met een taxi nog een stukje moest rijden naar een vliegveld, daar aangekomen meldde hij ons zojuist dat hij op het verkeerde vliegveld was en dat hij via Madrid wellicht vanavond om 23.00 uur in A'dam zou landen. Gelukkig is PH een zeer opgeruimde en optimistische man, dus hij zou het wel zien. We horen het nog wel. En deze dag begon al te laat, want hij had om 09.30 volgens het lokale advies in de bus moeten zitten en we werden pas om 09.00 uur wakker. Uiteindelijk zat hij om 11.00 uur in de bus.
Inmiddels gemaild met de havenautoriteiten in Weymouth die contact zal leggen met de schipper van de dive boat en met mijn eigen verzekeringsmaatschappij. We wachten nu af op de dingen die komen gaan. Eén ding is zeker, er moet door een deskundige zeer grondig naar worden gekeken, want zo ga ik geen lange afstanden op een klotsende zee varen.
Ik weet inmiddels dat het blog met horten en stoten zal worden "gevuld". We zijn duidelijk verwend in NL met overal internet. Dat was in Engeland al niet het geval, en hier is dat ook zo. Iedereen zit hier op een muurtje bij het havenkantoor te mailen etc. Lekker werk met een glimmend scherm.
Met andere woorden wordt vervolgd.
zaterdag 4 juli 2015
Op weg
Het is er toch van gekomen. Maandag in de loop van de ochtend vertrokken, uitgezwaaid door een paar dierbaren in Muiden. Op weg naar de Oranje sluis werden we ingehaald door een pudding met daarin onze vrienden Ine en Eric met zoon Christiaan. Het was zo gezellig, dat ze mee voeren naar Ijmuiden. In Amsterdam Noord, stond schoonzusje Janke te zwaaien, bij Eye broer Gerrit, ergens langs het Noordzeekanaal stonden Elisabeth en Willem en in Ijmuiden kwam Piet Heijn aan gefietst uit Heemstede. Kortom we voelden ons zeer welkom uitgezwaaid!!!
In IJmuiden door de sluis naar buiten een prachtige avond tegemoet, helaas zonder wind, via Duinkerken naar Dover, waar broer Matthys helaas alweer van boord ging, vanwege andere verplichtingen. Het leek handig Dover, maar met de staking van de ferries naar Calais, werd het nog een hele toer voor hem om op tijd in A'dam te komen. Wij verder naar Brighton, waar we in de haven uit ons shirt waaien. Voordeel met alle luiken open helpt het een beetje om de diesel geur uit een lekkende jerrycan weg te doen waaien. Er ligt een venijnig laagje diesel in het schip onder de vloer. Hebben net 8 keukenrollen gekocht om dit akkefietje morgen te klaren. Ik kijk er naar uit.😩😩
In IJmuiden door de sluis naar buiten een prachtige avond tegemoet, helaas zonder wind, via Duinkerken naar Dover, waar broer Matthys helaas alweer van boord ging, vanwege andere verplichtingen. Het leek handig Dover, maar met de staking van de ferries naar Calais, werd het nog een hele toer voor hem om op tijd in A'dam te komen. Wij verder naar Brighton, waar we in de haven uit ons shirt waaien. Voordeel met alle luiken open helpt het een beetje om de diesel geur uit een lekkende jerrycan weg te doen waaien. Er ligt een venijnig laagje diesel in het schip onder de vloer. Hebben net 8 keukenrollen gekocht om dit akkefietje morgen te klaren. Ik kijk er naar uit.😩😩
Abonneren op:
Posts (Atom)