Cowes

Dat opruimen van de diesel was geen pretje, behalve dat het onder vloer bedekt was met diesel, was dat natuurlijk ook het geval met alles wat onder de vloer ligt opgeslagen, van bierblikjes tot afwasmiddel, van blokjes voor de Cobb tot afbakbroodjes, gelukkig in plastic verpakt. Het was een vervelende klus, maar het is gedaan. De enige plaats waar ik niet goed bij kan komen is in het "gootsteenkastje" waar de afvoer van de gootsteen loopt, zijnde 2 slangen, maar waar ook de zoutwaterpompslang loopt en nog een afvoerslang van condenswater uit de ijskast en de afvoerslang van de douche etc. Deze ruimte wordt nu door Saskia Pernis genoemd, slangen ofwel oliepijpen en een doordringende diesel geur. Tja daar is niet veel aan te doen. Het zal tzt wel vervliegen.

Goed we zeilden heerlijk van Brighton naar Cowes. Leuk om hier weer eens te zijn. "Vroeger" was ik hier regelmatig vanwege wedstrijden met de Hestia, Cowes week en natuurlijk de Fastnet.

Het merkwaardige van zeilen is dat de zeilen het meestal goed doen, maar dat andere voorzieningen aan boord het begeven of in ieder geval kuren hebben. Ik ben al lang bezig met de voorbereidingen van deze zeilreis en heb de nodige dingen aangeschaft om het leven aan boord prettiger en/of comfortabeler te maken. Zo schafte ik vorig jaar een watermaker aan, het apparaat maakt van zeewater drinkwater, een windgenerator, een soort windmolen die windenergie omzet in energie die de accu vult, als ook een watergenerator. Aan de spiegel (achterkant van het schip) hangt een soort buitenboord motor, dus een staart met een propellor, die weer energie genereert uit de vaart van het schip. Allemaal reuze fijne dingen, die als ze goed werken, je volle accu's en lekker drinkwater opleveren en waarmee je dus onafhankelijk van de wal kan leven. Klinkt ideaal en dat is het ook, als je de kinderziektes hebt overwonnen. En dat is nog een heel gedoe. De watermaker gaf vorige zomer nogal wat problemen, maar die zijn overwonnen, dus water maakt hij. Echter van de week moest ik de filters vervangen, die worden vuil van het buiten water, dat er onder hoge druk doorheen wordt geperst. Ik zet er nieuwe filters in, draai de filterhuizen dicht, ontlucht de boel, en ga water maken, en ja hoor lekken de filters, niet erg, een geniepig beetje, maar het is zout water en dat wil je niet in je schip en zeker niet naast je kooi. Daar hangen de filters. Filters weer losgedraaid, rubber ringen gecontroleerd, filterhuizen extra vast aangedraaid, waterpomp aan en..... Weer druppels aan het filterhuis gvd. De leverancier gemaild, advies filters goed aandraaien, ja dat had ik natuurlijk al gedaan. Vandaag weer alles gedemonteerd, beetje vaseline op de rubberringen, vastgezet, watermaker aan, drup, drup. Ben toen maar aan de wijn gegaan, het was inmiddels 18.00 uur. Wat nu? Vraag of de volgende opstapper nieuwe rubber ringen meeneemt, misschien zit daar het probleem. Ik heb wel 112 reserve onderdelen bij me, maar gek genoeg geen extra ringen voor de waterfilters. De watermakerleverancier is met vakantie, dus ik mailde hem over de druppels. En ja hoor; "Jet het komt nooit voor, maar ik zal zorgen dat er bij je opstapper die naar Engeland komt nieuwe filtershuizen en ringen worden afgegeven".  Leek me een fijn aanbod. En wederom ja hoor, wordt de verkeerde maat filterhuizen afgeleverd. Dus nu hangt er een plastic zak met een handdoek erin onder de filters om de druppels op te vangen. Niet ideaal, maar het werkt wel. Het water is overigens heerlijk dat uit de watermaker komt. Voor de geinteresseerden, het is een Schenker. Ik heb de kleinste, die ongeveer 27 liter water per uur maakt.

Om nog even op de apparaten verder te gaan. Ik heb ook een hydrogen, een watergenerator. Een zeer ingenieuse Franse vinding. Ook met hem wat probleempjes, ik noem het maar aanloopperikelen. Gebeld met degene die hem had geinstalleerd, hielp niet echt, gebeld met de firma die ze maakt in La Rochelle, die zeer adequaat advies gaf. Kijkt u naar de regulateur en als hij blauw licht geeft is het dit en als hij 2x rood knippert is het dat. Laat die regulateur nu onder mijn kooi zijn gemonteerd. Ik heb geen doorzichtige matras dus tja wat nu?? Ook bleek dat de regulateur verticaal moet zijn gemonteerd en frisse lucht moet hebben ivm koeling. Hij lag dus horizontaal onder de vloer waar mijn matras op ligt. Dus in Cowes een monteur gezocht, die de regulateur heeft verplaatst, nieuwe kabels etc etc. 6 uur bezig geweest!! Moet nog een (mail) gesprek voeren met mijn installateur in NL!! Ondertussen waaide het nogal hard uit het westen, de kant die we opwillen, dus dat kwam goed uit.

Cowes verlaten op weg naar Weymouth, met mooi weer en lekker windje in de rug op weg. In Weymouth aangekomen blijkt daar het weekend een van de grootste fish and food festivals van Engeland plaats te vinden. We blijven dus 2 dagen liggen en intussen is Piet Heijn van Mechelen onderweg naar ons om mee naar Spanje te varen. Het is druk aan de kade in Weymouth, we liggen 6 dik. Wij zijn de 2e voor de wal, niet helemaal ideaal met al die mensen die voortdurend over dek lopen maar het is niet anders. Bovendien gaan de buitenste buren vroeg weg ivm het tij. We gaan wat lopen over de kade en doen wat boodschappen, teruggekomen is er allerlei consternatie in onze rij en blijkt een dive boot tegen het buitenste schip te zijn gevaren, omdat zijn "achteruit" weigerde. De klap is nogal hard geweest met veel lawaai en gekraak. Bij het binnenste schip kwamen de kastjes naar binnen zetten. Wij natuurlijk meteen kijken of wij schade hadden, op het eerste gezicht is er niets te zien, misschien wat verfschade en vrij platte stootkussens. Het buitenste schip had flinke schade. De havenautoriteiten erbij evenals de schipper van de diveboot. Gegevens werden uitgewisseld, voor het geval later toch zou blijken dat iemand schade zou hebben.

Wij vertrekken de volgende ochtend richting Spanje, ons verheugend op tapas in de zon, maar we moeten er nog wel wat voor doen. SW tegen natuurlijk. Het waaide flink en zowel Sas als Piet Heijn waren in meer of mindere mate zeegammel. Het was een natte boel. We kruisten onder de Engelse kust door en waren inmiddels ter hoogte van Eddystone Rock toen ik een scheurtje in de fok zag. Tja wat nu gedaan, repareren aan boord was geen optie, doorvaren eigenlijk ook niet met nog 500 mijl te gaan, dus roer om richting Plymouth op naar de zeilmaker. Een verademing om even met ruime wind te varen. Paar uur later afgemeerd in Queen Ann's Battery en direct naar de zeilmaker. Het was bijna sluitingstijd, dus first thing in the  morning zou hij het repareren. Hetgeen geschiedde. Vervolgens heeft hij ook een paar nieuwe ogen gestanst in de slingerzeiltjes, zodat we die wat strakker aan konden trekken. Inmiddels had ik contact gehad met Franse bedrijf van de hydrogen over het niet goed functioneren van de Watt and Sea. Omdat ik inmiddels de lichtjes kan zien op de regulateur had ik begrepen dat hij niet goed laadt. Grrrr. Bovendien maakt hij aldoor een donker grommend geluid, wat zeer storend is. Het beste leek om de hydrogen op te sturen naar La Rochelle, voor een controle van dat ding. Aldus geschiedde. Afwachten wat we daarover horen.

Weer op weg. We gingen rond middernacht weg, mede omdat er een enorme depressie aan kwam die veel wind zou brengen. Het weer aan de Franse kant zag er veel beter uit. We zeilen de baai uit op weg naar Eddystone rock, een flinke paal die je van verre kunt zien, totdat we ineens in de potdichte mist zitten. We zitten op 0,8 mijl van Eddystone, we zien hem niet, we horen de mist hoorn alleen. In eens doemt er een groen toplicht op, het moet een zeilschip zijn zonder ais want we zagen hem niet. Schijnwerper op ons zeil, op hem gericht geen sjoege. Hij komt wel erg dichtbij, we gijpen en draaien van hem weg. Ik haal nu maar het seinpistool met witte kogels aan dek. Het blijft amper waaien die nacht met af en toe gebieden met dikke mist. Het leek me beter om Bretagne aan te lopen om in ieder geval met volle dieseltank en jerrycans Biscaye over te steken. We lopen 's avonds in de mist L'Aber Wrach aan. Een leuk haventje een stukje de rivier op. We tanken, slapen en vertrekken de volgende dag met verse croissants en 2 baguettes. We varen ten Noorden van Quessant langs en buigen dan maar naar het Zuiden af. Het waait en wel en iets minder maar met een vaste windrichting uit het SW, dat is jammer. Het wordt een pittige tocht van een paar dagen die niet eindigt zoals we wilden in La Coruna, maar in Ribadeo. De laatste 24 uur ging het steeds harder waaien uit……het SW het was niet erg leuk meer, dus roer wat om, 2e rif in het grootzeil, fok ingerold en iets minder oncomfortabel op ons nieuwe doel af.

Intussen is wel duidelijk dat we schade hebben opgelopen in Weymouth. De kaartentafel kraakte altijd al een beetje bij een bepaalde koers maar nu kraakte het heel erg aan de andere kant bij het kombuis, het is niet om aan te horen. Ook voorin kraakt het en er staat een paneel onder enorme spanning. De matras voorin bleek nat. En de kaarten die tegen de sb"wand" achter een elastiek staan, verdwenen in eens naar beneden. Ik op zoek naar de kaarten, blijkt het plank en de rugleuning los te zijn gekomen van hun bevestiging!! Een lang verhaal kort, ik heb het gevoel dat bij ons ook de boel zo's dreun heeft gehad dat de betimmering voor een deel is losgebroken. Eén ding is zeker, het gekraak is niet om aan te horen.

Zondagochtend aangekomen in Ribadeo, mooie riviermonding met aardig dorp en haventje. Na aankomst direct op weg naar een ontbijt aan de wal. De tegels in de wc van het clubgebouw lijken wel scheef te hangen volgens Sas, die staat te zwaaien op haar benen. Wij hebben allemaal een beetje last van het omgekeerde nu we aan wal staan. Grappig gevoel. Heerlijk ontbeten in de zon, het is hier lekker warm. Gedouched, zout afgespoeld en een beetje rondgehangen aan boord en later in het stadje. Het is een drukte van belang op de rivier van pontjes, zeilbootjes die lijken op felouka's uit Egypte met een Latijns tuig en vele kleine vissers bootjes. Weer gegeten aan de wal en genoten van het dorpsplein met flanerende mensen.

Piet Heijn moest vandaag, maandag, alweer naar huis. We zoeken met 2 ipads en 3 iphones uit hoe hij van hier naar een vliegveld kon komen. Voorwaarden: een redelijke prijs en een duur van max 10 uur. Dat bleek geen sinecure. Uiteindelijk is hij vanochtend zonder een vliegticket te hebben gereserveerd met een bus die na 2.5 uur "ergens" kwam vanwaar hij dan met een taxi nog een stukje moest rijden naar een vliegveld, daar aangekomen meldde hij ons zojuist dat hij op het verkeerde vliegveld was en dat hij via Madrid wellicht vanavond om 23.00 uur in A'dam zou landen. Gelukkig is PH een zeer opgeruimde en optimistische man, dus hij zou het wel zien. We horen het nog wel. En deze dag begon al te laat, want hij had om 09.30 volgens het lokale advies in de bus moeten zitten en we werden pas om 09.00 uur wakker. Uiteindelijk zat hij om 11.00 uur in de bus.

Inmiddels gemaild met de havenautoriteiten in Weymouth die contact zal leggen met de schipper van de dive boat en met mijn eigen verzekeringsmaatschappij. We wachten nu af op de dingen die komen gaan. Eén ding is zeker, er moet door een deskundige zeer grondig naar worden gekeken, want zo ga ik geen lange afstanden op een klotsende zee varen.

Ik weet inmiddels dat het blog met horten en stoten zal worden "gevuld". We zijn duidelijk verwend in NL met overal internet. Dat was in Engeland al niet het geval, en hier is dat ook zo. Iedereen zit hier op een muurtje bij het havenkantoor te mailen etc. Lekker werk met een glimmend scherm.

Met andere woorden wordt vervolgd.