Azoren

 Op maandag 6 juni komt Saskia aan. Het is vandaag dikke mist, of misschien zijn het erg laag hangende wolken. In ieder geval is de taxichauffeur met wie ik een afspraak maak om naar het vliegveld te rijden om Saskia op te halen om 16.30 niet erg optimistisch. Hij denkt dat er vandaag geen vliegtuig kan landen. En inderdaad meld Saskia zich per sms, het vliegtuig dat uit Lissabon vertrekt heeft een uur vertraging, even later het volgende smsje, nog een half uur erbij. Tenslotte belt ze op het vliegtuig vertrekt vandaag helemaal niet. Vliegveld in Horta is dicht. Ik snap het want ik zie niet een de kerktoren vlakbij de haven. Enfin 24 uur later ga ik naar het vliegveld met de taxi chauffeur van gisteren Sas ophalen. Erg fijn natuurlijk. Aan boord geïnstalleerd en op naar een van de restaurants om bij te praten en lekker te eten.

De volgende dag heb ik dan toch een whalewatch excursie geboekt. Hoewel ik ze mogelijk ook vanaf Morning Glory kan zien is zo'n tocht met een stoere rubberboot met plaats voor 12 mensen misschien toch ook wel leuk. Aldus geschiedde. Op tijd op en met laarzen aan en ons zeilpak in de tas op naar de whalewatch, samen met Martien en Janny van de Double Dutch. Eerst krijgen we een inleiding over de walvissen  en dolfijnen die hier rondzwemmen danwel op doortocht zijn naar het Noorden. Het is een leuk verhaal vertelt door een enthousiaste bioloog. We horen over walvissen met baleinen en met tanden en het hoe en waarom en nog veel meer interessante dingen. Na een klein half uur schepen we in. We blijken maar met z'n tienen te zijn, wel zo fijn we kunnen een beetje wisselen van plaats. Vlak voor we weggingen heeft onze organisatie contact met de "lookout". Het gaat eigenlijk nog net als vroeger toen er nog walvissen mochten worden gevangen. De "lookout" spot een walvis en meldt dat nu aan de whalewatch organisatie, vroeger aan de walvisvangers. Er zijn er 2 gespot dus we gaan op weg. Met 22 knopen varen we richting Pico, waar ze zijn gezien. Gaandeweg de vaart er heen krijgen we toch een dubbel gevoel. Er varen nog 3 van die ribs naar de aangegeven plaats waar de walvissen zijn gezien. Er klopt toch iets niet. Wij vissen kijken, niet te dicht bij komen, maar toch.

We zien inderdaad twee walvissen, althans we zien ze spuiten en zien hun rugvin, maar geen spectaculaire staarten. Ook zien we dolfijnen. Mogelijk ben ik toch al te veel verwend met dolfijnen, want echt spannend vind ik het niet. Hoewel ik nu nog geen walvissen heb gezien, vond ik het niet erg interessant als ik eerlijk ben. Ik heb ze vaker gezien, het is spectaculair zeker als ze "springen" en ze echt uit het water komen. Nu ja het was toch een leuke ervaring. Terug naar Faial.

Tja dit is een walvis in de verte

De dagen erop kijken we nog wat verder rond in Horta, voor Saskia is het tenslotte allemaal nog onbekend terrein. Helaas blijft dat ook zo, want het weer houdt niet over. Het miezert of regent en de wolken hangen erg laag. Dus een auto huren heeft weinig zin, want het eiland is bedekt door veel laaghangende bewolking. Het is jammer.

Tot dat ik Mies van Olphen maar eens bel om te zeggen dat we binnenkort graag naar São Jorge willen komen, waarop Mies zegt:"hier schijnt de zon, waarom komen jullie niet vandaag, het is maar 22 mijl". Dat horende besluiten we om maar zo snel mogelijk te gaan. Dus afrekenen, uitklaren en de andere gebruikelijke autoriteiten bezoeken en weg zijn we.

Zaterdag 11 juni einde van de middag varen we de haven van Velas binnen. Adriaan van Olphen heeft een plaatsje voor ons gereserveerd in de vrij kleine haven. We meren af en gaan direct op verkenning. Velas is een klein vriendelijk stadje, met overal internet op straat en in het parkje en op het dorpsplein. De redenering van het stadsbestuur is dat het voor iedereen mogelijk moet zijn om van internet gebruik te maken, zelfs als je het niet kan betalen. Ga dan maar met je laptop in het park zitten. Aardige gedachte.

Parkje met prachtig muziektentje in Velas

Mijn telefoon gaat Mies en Adriaan komen er aan. We strijken neer in Clube Naval en drinken een glas en eten een hapje vis. Zondag rijden Adriaan en Mies ons rond over "hun" eiland. Het is prachtig, het is groen, het is heuvelachtig en schilderachtig en de mensen zijn o zo vriendelijk. Er is kennelijk een katholieke feestdag. De straten worden versierd met bloemblaadjes.

We drinken koffie bij het allerbeste koffietentje van São Jorge, de eigenaar verbouwt zijn eigen koffiebonen.

Koffiebonen

Koffie bonen worden gedroogd op de warme stenen en af en toe gekeerd

De dagen erna doen we nog wat klussen aan boord en we maken een schitterende wandeling met Mies en Adriaan. We lunchen in een heel leuk restaurantje, waarvan je je afvraagt hoe ze overleven als je met z'n vieren lunched voor € 24,00. Zonder drank want we moesten nog flink klimmen.

Mistige wandeling met Mies van Olphen

Prachtige wandeling langs de kust

Uitzicht op de haven van Velas

Op woensdag vertrekken we naar Terceira, een prachtige zeildag met goede wind en een zonnetje. We meren rond 17.00 uur af in de haven van Angra do Heroismo, wat een prachtige naam voor een prachtige stad. De stad staat op de wereld erfgoed lijst van Unesco en dat is goed te zien en heel terecht.

Wandelend langs de kade naar de stad Angra do Heroismo

We huren een brommer en rijden een deel van het eiland rond.  

Het is zeer de moeite waard. We zien erg veel kerken en heel veel heilige geest huisjes.

Heilige geest huisje

Heilige geest huisje

Een van de vele kerken

Ook schildert men zijn huizen hier in alle mogelijke kleuren. Het is een vrolijk gezicht.

Ook zien we in São Mateus in een klein museum nog 3 whalers liggen, ze zijn prachtig gerestaureerd.

In Angra is een zomerfestival gestart. We maken van alles mee, diverse optochten, muziek en theater op straat. Ook is er een evenement met een stier, maar daar gaan we niet heen, hoewel we weten dat de stier het overleeft, maar toch heeft dit niet onze voorkeur. We spenderen vele uren met het doorkruisen van de stad, er is veel te zien, de sfeer is erg goed, we vermaken ons prima. Er bestaan hier nog winkels, die wij in NL niet meer kennen, noch qua assortiment, noch qua inrichting.

Te koop: port, hondenvoer, granen, hamers en bezems. Kortom een winkel van Sinkel.

Het kantoor met veel herinneringen van de handel van de Grootvader van de eigenaar.

 

In Angra do Heroimo hebben we dagen rondgeslenterd, er is zo veel te zien. Men heeft hier nog amper uithangborden, Je moet dus als je een open deur zit naar binnenkijken of naar binnengaan om te zien wat voor winkel het is. Je wordt vaak erg verrast. En het is een verademing om niet al die schreeuwende uithangborden te zien. De stad heeft ook diverse prachtig aangelegde kleine parkjes.


We lagen hier in Terceira, met 3 NL schepen, Lovis en Double Dutch. We hebben afscheid genomen van de Lovis, die vertrekt naar Cork om via het Caledonian Kanaal terug naar NL te varen. Double Dutch ligt hier nog en we varen samen naar Sao Miguel. Het is een kleine 100 mijl varen, dus we vertrekken om 14.00 's middags om in de ochtend, dus bij daglicht aan te komen. We varen echter zo snel, dat we varend langs de kust de laatste 10 mijl de fok inrollen om vaart te minderen, het is nog donker. Om 07.00 varen we de haven van Ponta Delgada binnen. Ik ben benieuwd hoe het er hier nu uitziet. In 1984 was hier de finish van de Mid Atlantic, een wedstrijd van Rotterdam naar Ponta Delgada. Ik zeilde toen met de Hestia deze wedstrijd en herinner me nog goed dat we ongeveer 24 uur vlak voor de finish hebben liggen dobberen, geen wind. Dit tot "wanhoop" van het finish comité, dat ieder schip dat finishte met een bootje tegemoet voer en dus eindeloos op ons hebben zitten wachten.

Saskia en ik gaan het eiland verkennen en misschien nog een ander haventje opzoeken. Op 8 juli vliegt Saskia terug naar huis en komen Piet Heijn van Mechelen en Paul Malschaert aan boord om mee naar Engeland te varen.